Kambur

Amcam almış sırtına yükünü yürüyor sağa sola,
Hayata boyun eğmekten, kamburu boyunu aşmış.
Otobüsü beklerken izliyorum uzaktan, içim buruk böyle.
Dik dur diyorum kendime, dik dur ki kambur olma.
Tümsek bir tepe, bir dağ kadar yaşam birikintisi,
Ne zaman çıkmış acaba, ne zaman delmiş amcamın sırtını.
Dik dur diyorum yine kendime, düşünürken eğilmişim.
Gözlerden uzak saklı bir dolu dert sırtlanmışım omzuma,
Düşünürken bakmışım boynum yerde, bakmışım bende kamburum.
Amcamı düşünürken unutmuşum bugün Çarşamba,
Cadılar alıp amcamın kamburunu sırtıma yapıştırmış.